ارزیابی ویژگی هایی روانسنجی مقیاس شیوه های فرزندپروری ارجمندنیا

هر خانواده روش های ویژه ای را در تربیت فردی و اجتماعی فرزندان خویش به کار می گیرد که به این روش ها شیوه های فرزندپروری گفته می شود. این شیوه ها الگوهایی از پرورش فرزندان است که از تعامل بهنجار والدین و پاسخ آنها به رفتار فرزندان شکل می گیرد. برای ارزیابی این شیوه ها ابزارها و مقیاس های مختلفی طراحی شده است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی ویژگی های روانسنجی مقیاس شیوه های فرزندپروری ارجمندنیا (شفا) در نمونه ای از خانواده های دارای فرزند کم توان ذهنی انجام شد. این پژوهش کاربردی از منظر روش شناختی در دسته پژوهش های توصیفی-همبستگی قرار می گیرد. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه والدین دارای فرزند کم توان ذهنی ساکن شهر تهران بودند که از بین آنها 300 نفر با مراجعه به مدارس آموزشی و مراکز نگهداری کودکان کم توان ذهنی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه شیوه های فرزندپروری ارجمندنیا (شفا) و مقیاس سبک فرزندپروری بامریند (BPS) گردآوری شد. داده های گردآوری شده تجزیه و تحلیل شدند. یافته های مربوط به تحلیل عاملی اکتشافی نشان از روایی سازه مدل 5 عاملی مقیاس داشت و شاخص های همسانی درونی (آلفای کرونباخ و تتای ترتیبی) و همچنین نتایج روش دونیمه کردن و بازآزمایی، حکایت از پایایی مطلوب این مقیاس و مولفه های آن داشت. یافته ها تایید می کنند مقیاس شیوه های فرزندپروری ارجمندنیا (شفا) دارای ویژگی های روانسنجی مطلوبی است و به طور کلی می تواند در جامعه ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.