اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر نشخوار فکری پس رویدادی و اجتناب شناختی در دانش آموزان با نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی

مدل طرحواره های هیجانی بر نقش ارزیابی و تفسیر هیجانات و راهبردهای تنظیم هیجان در اختلالات اضطرابی تاکید زیادی دارد. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر کاهش نشخوار فکری پس رویدادی و اجتناب شناختی در دانش آموزان با نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی صورت گرفت.
طرح پژوهش به صورت نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. بدین منظور32 نفر از دانش آموزان دارای نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی با استفاده از نقطه برش پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانور (SPIN) و مصاحبه بالینی غربال شدند و سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. از پرسشنامه های پردازش پس رویدادی (PEPQ) و اجتناب شناختی (CAQ) برای گردآوری داده ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. گروه آزمایشی طی ده جلسه تحت مداخله با رویکرد طرحواره درمانی هیجانی قرار گرفت و گروه کنترل چنین مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از نسخه 23 نرم افزار آماری SPSS و روش تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تحلیل قرار گرفتند.
در مرحله پس آزمون، میانگین نمرات نشخوار فکری پس رویدادی و اجتناب شناختی در گروه آزمایش کاهش یافت و بعد از کنترل اثر نمرات پیش آزمون، بین دو گروه آزمایش و کنترل ازنظر این متغیرها تفاوت معنی داری مشاهده شد (001/0>p).
طرحواره درمانی هیجانی به دلیل تاکید بر نقش باورها و راهبردهای فرد درباره هیجانات می تواند به عنوان مداخله ای موثر برای کاهش علائم اختلال اضطراب اجتماعی ازجمله نشخوار فکری پس رویدادی و اجتناب شناختی در افراد دارای نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد.