تاثیر وابستگی به همسر بر احساس گرفتاری و بی رمقی زناشویی دانشجویان متاهل

با توجه به اهمیت پایداری رابطه میان زوجین در زندگی مشترک، هدف این پژوهش بررسی تاثیر وابستگی خاص به همسر و جنسیت بر احساس گرفتاری و بی رمقی زناشویی در دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم است. آزمودنی ها دربرگیرنده 350 نفر از دانشجویان زن و مرد متاهل دانشگاه آزاد قم بود که در سال 95–94 در این دانشگاه مشغول به تحصیل بودند. این افراد به صورت نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. درنهایت 80 نفر از آنان به خاطر داشتن ملاک لازم وارد تحلیل شدند. داده های پژوهش با به کارگیری پرسشنامه های وابستگی خاص به همسر راتوس و اولیری 1998، احساس گرفتاری گیلبرت و آلن، 1998 و سنجه بی رمقی زناشویی پاینز،2006 گردآوری شده و با نرم افزار spss18 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان گر از آن بود که وابستگی خاص به همسر و جنسیت بر بی رمقی زناشویی دانشجویان تاثیر هم زمان داشت که نقش وابستگی خاص به همسر بر بی رمقی زناشویی در دانشجویان زن متاهل بیشتر از دانشجویان مرد متاهل بود (F=4/2، P<0/05). بی رمقی زناشویی دانشجویان متاهلی که وابستگی بالایی به همسر داشته اند بیشتر از دانشجویانی بود که تراز وابستگی به همسر در آنان پایین بود. جنسیت به تنهایی تاثیری در بی رمقی زناشویی نداشتF=0/02، P=0/9)). وابستگی خاص به همسر و جنسیت بر احساس گرفتاری دانشجویان تاثیر هم زمان نداشت (F=0/21، P=0/65). جنسیت به تنهایی نقشی در تغییرات احساس گرفتاری دانشجویان نداشت F=1/8، P<0/18))؛ ولی وابستگی خاص به همسر به طور مستقل بر احساس گرفتاری دانشجویان تاثیر دارد (F=5/6، P<0/05)؛ بنابراین نتیجه می گیریم که وابستگی خاص به همسر در بروز احساس گرفتاری وبی رمقی زناشویی تاثیر دارد.