رابطه شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری با تعلل ورزی تحصیلی دانشجویان پرستاری

تعلل ورزی تحصیلی یکی از مولفه های مهم در افت تحصیلی می باشد که شناسایی عوامل موثر بر آن مهم است. از عوامل موثر می توان به شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری اشاره کرد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری با تعلل ورزی تحصیلی دانشجویان پرستاری انجام شد.
پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل همه دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز در سال تحصیلی 95-1394 بودند. از میان آنان 180 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. همه دانشجویان پرستاری پرسشنامه های شفقت خود، حمایت اجتماعی، امیدواری و تعلل ورزی تحصیلی را تکمیل کردند. داده ها با روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان تحلیل شدند.
یافته ها نشان داد شفقت خود (319/0- = r)، حمایت اجتماعی (468/0- = r) و امیدواری (591/0- = r) با تعلل ورزی تحصیلی دانشجویان پرستاری رابطه منفی و معنادار داشتند (01/0 > P). متغیرهای پیش بین یعنی شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری توانستند 8/61 درصد از تغییرات تعلل ورزی تحصیلی دانشجویان پرستاری را پیش بینی کنند (574/0 = R2) که در این مدل امیدواری بیشترین نقش را در پیش بینی تعلل ورزی تحصیلی دانشجویان پرستاری داشت (365/0 = β).
با توجه به یافته ها برنامه ریزان باید به نشانه های متغیرهای مذکور توجه و بر اساس آنها برنامه هایی برای کاهش تعلل ورزی تحصیلی دانشجویان پرستاری طراحی کنند. همچنین درمانگران و روانشناسان بالینی برای کاهش تعلل ورزی تحصیلی به ترتیب امیدواری، حمایت اجتماعی و شفقت خود را در دانشجویان پرستاری افزایش دهند