تاثیر افزودن مکمل روی- متیونین و روی- گلیسین به جیره غذایی بر عملکرد و ایمنی جوجه های گوشتی

تاثیردو منبع آلی عنصر روی بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی با استفاده از 750 قطعه جوجه گوشتی سویه آرین در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 این آزمایش شامل دو نوع منبع عنصر روی (روی- گلیسین و روی- متیونین) و سه سطح مختلف روی (40، 80 و 120 میلی گرم بر کیلوگرم جیره) در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار و درپنج تکرار بررسی شد. وزن زنده و خوراک مصرفی به صورت هفتگی اندازه گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در پایان دوره پرورش خون گیری به عمل آمده و عیار تولید پادتن علیه گلبول قرمز گوسفندی، ویروس بیماری نیوکاسل و شمارش تفریقی گلبول های سفید انجام شد. استفاده از منبع روی- متیونین در مقایسه با روی- گلیسین سبب بهبود معنی دار وزن زنده (42 روزگی)، خوراک مصرفی (یک تا 28 روزگی) و ضریب تبدیل خوراک (یک تا 14 روزگی) شد (05/0P<)، ولی بر شاخص تولید و درصد ماندگاری در کل دوره اثر نداشت. عیار پادتن علیه گلبول قرمز گوسفندی هنگام استفاده از سطح 80 میلی گرم در کیلوگرم روی در جیره به طور معنی داری بیشتر از سایر سطوح روی بود (05/0P<). افزودن روی- متیونین به جیره در مقایسه با روی- گلیسین، عملکرد جوجه های گوشتی را بهبود داد(05/0P<). تقویت پاسخ های ایمنی با افزودن 80 میلی گرم مکمل روی آلی به جیره مشاهده شد. بر اساس نتایج این تحقیق، استفاده از فرم روی- متیونین نسبت به فرم روی- گلیسین اثرات بهتری بر عملکرد جوجه های گوشتی دارد و استفاده از آن به عنوان یک منبع روی توصیه میشود.