اثربخشی روش درمان حساسیت زدایی به واسطه حرکات چشم و بازپردازش بر تنظیم شناختی هیجان و اضطراب امتحان دانش آموزان دارای اختلال یادگیری

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روش درمانی حساسیت زدایی به واسطه حرکات چشم و بازپردازش بر تنظیم شناختی هیجان و اضطراب امتحان دانش آموزان دارای اختلال یادگیری انجام گرفت. روش پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری پژوهش را کلیه ی دانش آموزان ناتوان یادگیری شهر اردبیل در نیمه دوم سال 1394 تشکیل می دادند که از میان آن ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 30 نفر انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل ( 15 نفر) جایگزین شدند. شرکت کنندگان گروه آزمایش، 7 جلسه برنامه درمانی حساسیت زدایی به واسطه حرکات چشم و بازپردازش دریافت نمودند. . برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی تنظیم شناختی هیجان و پرسشنامه ی اضطراب امتحان اسپیلبرگر استفاده شد. داده ها با روش آماری کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که فرضیه ی پژوهش مبنی بر تاثیر برنامه درمانی حساسیت زدایی به واسطه حرکات چشم و بازپردازش بر تنظیم شناختی هیجان و اضطراب امتحان دانش آموزان ناتوان یادگیری مورد تائید قرارگرفته است و دانش آموزان ناتوانی یادگیری گروه آزمایش نسبت به دانش آموزان ناتوان یادگیری گروه کنترل در پس آزمون به طور معناداری، تنظیم شناختی هیجان منفی و اضطراب امتحان کمتری داشتند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که برنامه درمانی حساسیت زدایی به واسطه حرکات چشم و بازپردازش در تنظیم شناختی هیجان و اضطراب امتحان اثربخش است.