تاثیر کاربرد اسید هیومیک بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی گل رز مینیاتور رقم هفت رنگ

این پژوهش به منظور بررسی اثرات کاربرد خاکی و محلول پاشی برگی اسید هیومیک بر میزان کلروفیل، ماندگاری گل روی گیاه، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، میزان پرولین، مالون دی آلدئید و پروتئین کل در رزمینیاتور رقم هفت رنگ در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور اسید هیومیک در 4 غلظت (صفر، 500، 1000 و 2000 میلی گرم در لیتر) و نحوه کاربرداسید هیومیک به 2 شیوه (کاربرد خاکی و محلول پاشی برگی) با 3 تکرار و 2 مشاهده انجام شد. نتایج نشان داد که کاربردهای خاکی و محلول پاشی اسید هیومیک باعث افزایش در محتوای کلروفیل، پروتئین کل، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و ماندگاری گل روی گیاه به ترتیب به میزان حدود 2، 5، 3 و 75/1 برابر نسبت به شاهد شدند. میزان مالون دی آلدئید در تیمارهای خاکی با افزایش غلظت اسید هیومیک افزایش و برعکس در تیمارهای محلول پاشی کاهش یافت. این روند در فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز نیز تکرار شد. فعالیت آنزیم کاتالاز نیز ابتدا در غلظت کم اسید هیومیک افزایش، اما با افزایش غلظت، میزان فعالیت آن کاهش یافت. میزان پروتئین کل در تمامی غلظت های اسید هیومیک (به جزء کاربرد خاکی 500 میلی گرم در لیتر) نسبت به شاهد افزایش یافت. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که هر دو روش محلول پاشی برگی و کاربرد خاکی اسید هیومیک با افزایش میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و محتوای کلروفیل و پروتئین کل در گیاه، باعث افزایش ماندگاری گل روی گیاه شدند.