ارزیابی روند خشک سالی در استان فارس با استفاده از شاخص شدت خشک سالی پالمر

خشکسالی از بلایای محیطی است که فراوانی آن به ویژه در نواحی خشک و نیمه خشک بسیار زیاد می باشد .امروزه شاخص های خشکساالی باه عنوان ابزاری مناسب برای اقدامات مدیریتی و به دنبال آن مقابله با پدیده ی خشکسالی، به طور وسیعی در دنیا مورد استفاده قرار می گیرند. یکی از این شاخص ها، شاخص شدت خشک سالی پالمر (PDSI ) است که در بسیاری از نقاط جهان جهت بررسی شرایط خشکسالی و تداوم آن مورد استفاده قرار گرفته است. در این مقاله وضعیت خشکسالی استان فارس با استفاده از این شاخص طی دوره ی آماری 20 ساله (1995-2014) و با توجه به داده های هواشناسی 6 ایستگاه هواشناسی مختلف استان فارس مورد ارزیابی قار گرفت. نتایج نشان داد سال 2010 برای ایستگاه های آباده ، داراب، فسا و سال 2001 برای ایستگاه های اقلید و لار در سال 1996 برای ایستگاه شیراز خشک ترین سال ها در بازه ی آماری 2014-1995 بودند. در این بازه ی زمانی در ایستگاه ها تغییرات بارش نیز مشاهده شد که در سال های ذکر شده برای شدیدترین خشک سالی ها افت بارش مشاهده شد. البته در تمام ایستگاه ها در سال 2010 افت شدیدی در بارش وجود داشت که نشان دهنده ی وضعیت خشکی در این سال بود.