جایگاه و نقش روایات در تفسیر اطیب البیان

روایات پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع)، از مهمترین منابع برای تفسیر قرآن مجید است، که با توجه به سابقه و کاربردش در عصر نبوی(ص) و نزول وحی، می توان آن را قدیمی ترین روش تفسیر آیات کریمه قرآن نامید. نقش و کارکرد تبیینی روایات نسبت به آیات می تواند اشکال گوناگونی داشته باشد:« تفسیر عمومی آیه، روشن نمودن جزئیات آیات الاحکام، شرح و تفصیل آیات قصص، تبیین اسباب نزول آیات، تعیین مصادیق الفاظ مبهم، تبیین مکی و مدنی آیات و سور، بیان معانی تاویلی و باطنی آیات، و...» بخشی از کاربرد روایات در تفسیر مفاهیم وحیانی کتاب الهی به شمار می رود. آیه الله سید عبدالحسین طیب از مفسران معاصر در تفسیر گرانسنگ خود« اطیب البیان» ضمن بهره گیری فراوان از روش اجتهادی وعقلی و روش تفسیر قرآن به قرآن، از نقش بی بدیل روایات برای فهم آیات کریمه قرآن غافل نبوده و در جای جای تفسیر اطیب البیان به مناسبت های گوناگون از همه انواع روایات تفسیری بهره فراوان برده است. این پژوهش در حد بضاعت خود به بیان جایگاه روایت و کارکردهای آن در تفسیر شریف اطیب البیان خواهد پرداخت.