بررسی ارتباط بین سبک های مقابله با استرس و کیفیت زندگی در دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار

هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین سبک های مقابله با استرس و کیفیت زندگی در دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار بود. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه آماری پژوهش حاضر 290 نفر مرد با میانگین سنی 11/26 سال که از میان دانشجویان ورزشکار (به روش نمونه گیری در دسترس) و غیر ورزشکار (به صورت نمونه گیری تصادفی منظم) دانشگاه پیام نور پیرانشهر بودند، انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه های سبک های مقابله با استرس اندلر و پارکر (1990) و کیفیت زندگی WHOQOL-BRIEF-1991)) بودند. برای توصیف داده ها از آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه ها از تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد، بین سبک های مقابله با استرس دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین بین کیفیت زندگی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معناداری وجود دارد. بین سبک مقابله مساله مدار و کیفیت زندگی دانشجویان ورزشکار رابطه مثبت و معنی دار ولی بین سبک مقابله هیجان مدار و کیفیت زندگی دانشجویان ورزشکار ارتباط منفی البته معنی دار وجود دارد. همچنین بین سبک مقابله اجتناب مدار و کیفیت زندگی در دانشجویان غیرورزشکار رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتیجه اینکه دانشجویان ورزشکار بیشتر از سبک مساله مدار و دانشجویان غیرورزشکار بیشتر از سبک هیجان مدار استفاده می کنند و دانشجویان ورزشکار، دارای کیفیت زندگی مطلوبتری نسبت به دانشجویان غیرورزشکار هستند. همچنین دانشجویان ورزشکاری که از سبک مقابله موثر (مساله مدار) استفاده می کنند دارای کیفیت زندگی مطلوبتری نسبت به دانشجویان ورزشکاری هستند که از روش ناموثر (هیجان مدار) استفاده می کنند. دانشجویان غیرورزشکار نیز که از سبک مقابله ناموثر اجتناب مدار استفاده می کنند دارای کیفیت زندگی مطلوب هستند.