تجارب اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در خصوص شرکت در برنامه های آموزش مداوم در سال 1396-1395: یک مطالعه کیفی

آموزش مداوم فرآیندی است که ارتقای سطح توانمندی جامعه پزشکی و یادگیری مادام العمر را به دنبال دارد. با توجه به این که برای آموزش مداوم، وجود بستر مناسب از عوامل اصلی اثربخشی آن هاست، آگاهی دقیق از تجارب اساتید محترم شرکت کننده در برنامه های آموزش مداوم، ما را قادر به شناسایی نیازها و عوامل مثبت تاثیرگذار در ارتقا و برگزاری هرچه بهتر برنامه های آموزش مداوم در دانشگاه خواهد نمود. تحقیق کیفی حاضر با هدف تبیین تجارب اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان از شرکت در برنامه های آموزش مداوم صورت پذیرفته است.
پژوهش حاضر یک مطالعه ی کیفی از نوع تحلیل محتوای قراردادی بوده که در سال 1396-1395 در جامعه ی پژوهش اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان با سابقه شرکت در حداقل سه برنامه آموزش مداوم که با نمونه گیری هدفمند انتخاب شده بودند، صورت گرفت. داده ها از طریق مصاحبه انفرادی نیمه ساختار یافته صورت پذیرفت. جهت تحلیل داده ها از شیوه تحلیل محتوای کیفی استفاده شد. استحکام، دقت و صحت پژوهش با به کارگیری معیارهای گوبا و لینکلن (Guba & Lincoln) بررسی گردید.
براساس تجزیه و تحلیل داده ها، 3 درون مایه اصلی و 9 درون مایه فرعی عبارت بودند از: «آموزش مستمر راهبردی» (تعهد یادگیری، خودارزیابی اثربخش، تبادل ایده ها)/ «فشار اجبار آموزش» (خلاء شوق درونی، چالش های کاری، شرکت گواهی محور)/« بستر متزلزل» (آموزش ضعیف، نقص برنامه ریزی، ارزشیابی ناکارآمد).
براساس تجارب اعضای هیئت علمی شرکت کننده در برنامه های آموزش مداوم در مطالعه حاضر که بیانگر وجود تجارب متفاوت کارآمد و ناکارآمد بود، لزوم برنامه ریزی کاربردی مناسب و کارآمد جهت ایجاد انگیزه هرچه بیشتر، محرز می گردد.