ژنتیک مقاومت به عامل پوسیدگی طوقه (Fusarium moniliforme) در ذرت با کیفیت خوب پروتئین با استفاده از تجزیه لاین×تستر

به نژادی برای رسیدن به رقم های QPM مقاوم به پوسیدگی طوقه، ممکن است از نظر اقتصادی و زیست محیطی کنترلی اطمینان بخش بر مایکوتوکسین ها داشته باشد؛ به ویژه برای جوامع با منابع کم که به رژیم های پروتئینی ارزان نیاز دارند. هدف این پژوهش، ارزیابی یک آمیزش برگشتی اینبردهای QPM با رقم های مقاوم به پوسیدگی طوقه برای دست یابی به تاپ کراس هایی با کیفیت مناسب پروتئین بذر و محصول دهی فراوان است. هفت QPM اینبرد و دو رقم (تستر) مقاوم به پوسیدگی طوقه دگرگشن با روش لاین×تستر (7×2) با هم آمیزش داده شدند. تعداد 14 F1 تاپ کراس، 9والد و دو هیبرید تجاری (شاهد) در فصل کشت 2014 و 2015 در Lower Niger River Basin Authority, Oke-Oyi, Nigeria ، ارزیابی شدند. میزان بیماری پوسیدگی طوقه در تمام تاپ کراس ها (3>)، نسبت به دو شاهد با 4/3 اندک بود، درحالی که مقادیرK2GCA/ K2SCA از واحد میزان بذر، میزان پوسیدگی طوقه، پوشش بذر، تریپتوفان و لیزین بیشتر بودند. این نتیجه نشان می دهد که اثرهای فزاینده وراثت، به کنترل این صفات کمک می کند. بنابراین، سه هیبرید تاپ کراس TZEQI 76× AMA TZBR YCF، TZEQI 74× AMA TZBR YCF و TZEQI 81× TZEI 25 - که طی چندین سال آلودگی پوسیدگی طوقه کمی نشان دادند- و TZEQI 76× AMA TZBR YCF، TZEQI 74× AMA TZBR YCF و TZEQI 81× TZEI 25 - که دارای محصول بذر و کیفیت پروتئین قابل توجهی هستند- پیش از آزاد شدن برای استفاده تجاری، به قصد ارزیابی بیشتر طی چندین سال در نقاط مختلف توصیه می شوند.