دوپینگ، انتقال خون اتولوگ؛ بیومارکر های جدید

تزریق خون اتولوگ از طریق افزایش ظرفیت حمل اکسیژن و تعداد گلبول های قرمز، عملکرد ورزشکاران را افزایش می دهد و پر چالش ترین روش دوپینگ در زمینه تشخیص در سال های اخیر است. هدف از این مطالعه، بررسی روش ها و بیومارکر هایی است که تا کنون برای تشخیص آن ارائه شده است.
در این مقاله مروری، مقالات با کلمات کلیدی تشخیص تزریق خون اتولوگ، دوپینگ خون اتولوگ در پایگاه داده Pubmed، google scholar بررسی گردید.
در تشخیص دوپینگ خون، روش ها و بیومارکرهای مختلفی معرفی شده است که می توانند تا حدودی تزریق خون اتولوگ را نشان دهند مانند: الکتروفورز موئینه، آهن، هپسیدین، دی (2- اتیل هگزیل) فتالات (DEHP)، میکرو RNA ها، جرم تام هموگلوبین (tHb) و پاسپورت بیولوژیکی ورزشکار (ABP).
بر خلاف روش های دوپینگ انتقال خون همولوگ و محرک های اریتروپویتیک، درحال حاضر هیچ روش مستقیمی برای تشخیص دوپینگ از طریق انتقال خون اتولوگ وجود ندارد. دریافت (تزریق) خون در حال حاضر با متغیر های هماتولوژیک فردی از طریق فرآیند پاسپورت بیولوژیکی ورزشی بررسی می گردد و این کار نیاز به اصلاح بیشتری دارد. بیومارکر های غیر مستقیم اضافی می توانند حساسیت و ویژگی روش را افزایش دهند.