تعیین تنوع ژنتیکی جمعیت ماهیان گورخری Aphanius ginaonis و Aphanius dispar در آبهای داخلی هرمزگان و بوشهر با استفاده از نشانگر مولکولیPCR-RFLP

در این مطالعه تنوع ژنتیکی جمعیت ماهیان گورخری گنو و معمولی با استفاده از روش PCR-RFLP بررسی گردید. جهت تعیین تنوع ژنتیکی این دو ماهی در حوضه خلیج فارس، تعداد 30 نمونه ماهی گورخری گنو (Aphanius ginaonis) از چشمه آب گرم گنو در استان هرمزگان و 30 نمونه ماهی گورخری معمولی (Aphanius dispar) از چشمه آب گرم میراحمد در استان بوشهر جمع آوری گردید. جهت هضم آنزیمی محصول PCR به طول 550 جفت باز در ناحیه D-loopمیتوکندریایی، از 5 آنزیم محدودگرAluI، DpnI، Eco47I، HindIII HinfI استفاده شد. در نتیجه این آنالیزها، 12 هاپلوتیپ متفاوت به دست آمد که 9 هاپلوتیپ مربوط به ماهی گورخری گنو و 3 هاپلوتیپ مربوط به ماهی گورخری معمولی بود. 4 هاپلوتیپ به دست آمده در ماهی گورخری گنو جزء هاپلوتیپ های نادر بودند. در ماهی گورخری معمولی هاپلوتیپ AAAAA بیشترین فراوانی را دارا بود و در ماهی گورخری گنو هاپلوتیپ های EABAB، EACAB و CABAB بیشترین فراوانی را نشان دادند. میزان تنوع هاپلوتیپی در درون جمعیت نمونه های ماهی A.ginaonis ، 79/0 و در نمونه های ماهی A.dispar ، 3/0 و تنوع نوکلئوتیدی در درون جمعیت نمونه های ماهی A.ginaonis، 19/0 و در نمونه های ماهی A.dispar ، 05/0 محاسبه گردید. محاسبه تنوع هاپلوتیپی و نوکلئوتیدی نشان داد که تنوع در ژنوم میتوکندریایی ماهی گورخری گنو بالاتر از ماهی گورخری معمولی است. بررسی های انجام شده بر ژنوتیپ های حاصله نشان داد که PCR-RFLP تکنیک مناسبی جهت تعیین تنوع ژنتیکی در دو گونه ماهی مذکور می باشد.