طراحی و تحلیل شبکه محور چند بخشی ظرفیت دار و حل آن با الگوریتم پیشنهادی ژنتیک

تا کنون در بیشتر مسائل مکان یابی، نقاط محور تنها به عنوان تسهیلاتی جهت انتقال کالا از مبدا به مقصد در نظر گرفته شده اند، در حالی که این تسهیلات می توانند خدمات بیشتری را به مشتریان ارائه دهند. در مواردی که عملیات خاص و متفاوتی در گره های محور(میانی) شبکه لازم است انجام شود، استفاده از شبکه های کلاسیک هزینه های بالایی را برای کل شبکه در بر خواهد داشت. در این مواقع، طراحی یک شبکه محور چند بخشی می تواند ضمن کاهش ترافیک جریان، باعث کاهش کل هزینه های مرتبط در شبکه نیز شود. از این رو، در این تحقیق به طراحی شبکه محور چند بخشی ظرفیت دار پرداخته می شود. هدف اصلی از ارائه این مسئله، کاهش هزینه ها و ارائه شبکه ای کارا و منظم جهت خدمت به نقاط مختلف است. این مسئله با استفاده از حل کننده سیپلکس در نرم افزار گمس حل می شود که مسائل با اندازه بزرگ تر نیز با الگوریتم پیشنهادی ژنتیک مورد تحلیل قرار می گیرند. در ادامه، اعتبارسنجی مدل با استفاده از چند مثال عددی از داده های شبکه ترکیه بررسی و عملکرد روش حل نیز ارزیابی می شود. نتایج حاکی از آن است که شبکه پیشنهادی، علاوه بر این که از امکان خدمت دهی بیشتری نسبت به شبکه محور کلاسیک و شبکه زنجیره ای برخوردار است، هزینه ها را به شدت کاهش می دهد.هدف مسئله مکان یابی محور، برقراری جریان در شبکه های مختلف توزیع به بهترین شکل ممکن می باشد. همچنین در دنیای پرشتاب امروزی، انجام کارهای مختلف در دستگاه های مختلف، علاوه بر وقت گیر بودن و هدر دادن زمان، هزینه ها را به شدت افزایش می دهد. در این میان، یکی از بهترین رویکرد های ممکن برای حل چنین مشکلی، استقرار یک پنجره واحد (Single Window) می باشد که در این مطالعه با عنوان محور چند بخشی نام برده می شود. این شبکه می تواند با استقرار چند محور مجاور در یک واحد، باعث کاهش ترافیک جریان، هزینه های انتقال و احداث در شبکه گردد. همچنین با توجه به محدودیت منابع در دنیای واقعی، بخش های شبکه بصورت ظرفیت دار فرض شده اند. از این رو، در این تحقیق به طراحی شبکه محور چند بخشی ظرفیت دار با ملاحظه طراحی شبکه (طراحی بیرونی) و طراحی اجزاء محور (طراحی داخلی) پرداخته می شود. هدف اصلی از ارائه این مسئله، کاهش هزینه ها و ارائه شبکه ای کارا و منظم جهت خدمت به نقاط مختلف است. این مسئله با استفاده از حل کننده سیپلکس در نرم افزار گمس حل گردیده و الگوریتم پیشنهادی ژنتیک برای حل مسئله در اندازه های بزرگ تر پیشنهاد شده است. در ادامه، اعتبارسنجی مدل با استفاده از چند مثال عددی از داده های شبکه ترکیه بررسی و عملکرد روش حل نیز ارزیابی شده است. نتایج حاکی از آن است که شبکه پیشنهادی، علاوه بر این که از امکان دسترسی به محورها و خدمت دهی بیشتری نسبت به شبکه کلاسیک برخوردار است، هزینه ها را نیز به شدت کاهش می دهد.