سنجش سطح سازگاری کلانتری های شهر زنجان با عملکرد سایر کاربری های شهری با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی

جانمایی کاربری های ناسازگار در مجاورت کلانتری ها، زمان رسیدن ماموران انتظامی به صحنه جرم را به تعویق انداخته و سرنوشت وقایع انسانی غیرمترقبه را به نفع مجرمان و ضرر مردم تغییر می دهد. هدف پژوهش حاضر سنجش سطح سازگاری کلانتری های شهر زنجان و افزایش میزان احساس امنیت در سطح شهر به واسطه خدمات رسانی مطلوب تر پلیس به شهروندان از طریق شناسایی و حذف همسایگان ناسازگار با کلانتری ها است.
پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش در حیطه پژوهش های توصیفی- تحلیلی است. گردآوری داده ها به صورت اسنادی و میدانی انجام شد و مهم ترین مدل بکارگیری شده در این پژوهش مدل تحلیل سلسله مراتبی شبکه است که از آن در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی بهره گیری شد.
شهر زنجان 5 کلانتری دارد که به منظور سنجش میزان تطبیق سازگاری این مراکز با عملکرد سایر کاربری ها، ابتدا نسبت سازگاری یا ناسازگاری کاربری های مختلف شهری با مراکز انتظامی با استفاده از فن هیئت اندیشه ورزی، مصاحبه و پرسشگری از برنامه ریزان شهری و مسئولان انتظامی شهر استخراج شد سپس با استفاده از توابع تحلیل مکانی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی و براساس ترکیب عوامل و لایه های اطلاعاتی وضع موجود، اراضی محدوده مورد مطالعه به نسبت قرارگیری در مجاورت کاربری های سازگار یا ناسازگار ارزش گذاری شدند.
نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که نزدیک به نیمی از مساحت شهر زنجان دارای مطلوبیت کمی از نظر سازگاری کاربری ها در حوزه های استحفاظی کلانتری های 5 گانه است که در صورت جابجا نشدن می تواند اختلالاتی در نقش حیاتی کلانتری ها در زمان بحران ایفا کند.