تاثیر اسید سالیسیلیک و تیامین بر گلدهی و صفات ریخت شناختی گل شاخه بریده مریم در دو نظام آبکشتی و کشت در خاک

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر اسید سالیسیلیک (غلظت های 50، 100، 150 و 200 میلی گرم در لیتر) و تیامین (100 و 150 میلی گرم در لیتر) در دو نظام آبکشتی یا هیدروپونیک (کوکوپیت + پرلیت) و کشت در خاک (کود دامی، ماسه، خاک برگ و خاک باغچه) بر رشد، نمو و گلدهی گل شاخه بریده مریم در قالب طرح کامل تصادفی با آرایش فاکتوریل و با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در دمای شب و روز 28 و 16 درجه سلسیوس و رطوبت 5±75 درصد انجام شد. تیمار ها به صورت محلول پاشی و در دو مرحله (40 و 47 روز پس از کاشت) بر اندام هوایی گیاه اعمال شد. نتایج نشان داد، بیشترین وزن تر، شمار گلچه، قطر گلچه و شمار برگ مربوط به تیمار تیامین (150 میلی گرم در لیتر) بود. بیشترین قطر ساقه و سطح برگ در گیاهان تیمارشده با اسید سالیسیلیک (100 میلی گرم در لیتر) به دست آمد. اسید سالیسیلیک در غلظت های 200 و 50 میلی گرم در لیتر به ترتیب بیشترین طول گل آذین و ساقه را ایجاد کرد. بیشترین عمق توسعه ریشه در تیمار تیامین 100 میلی گرم در لیتر به دست آمد. همچنین کمترین شمار روز تا ظهور ساقه گل دهنده و گل به ترتیب مربوط به تیمار تیامین (100 میلی گرم در لیتر) و اسید سالیسیلیک (50 میلی گرم در لیتر) بود. کشت آبکشتی در همه صفات ریخت شناختی (موروفولوژیکی) اندازه گیری شده به جز طول ساقه، بیشترین تاثیر را داشت و کمترین شمار روز تا ظهور ساقه گل دهنده و گل در کشت خاک به دست آمد. به طورکلی مشخص شد که اسید سالیسیلیک و تیامین بر صفات اندازه گیری شده تاثیر مثبتی داشتند و برای بهبود رشد و نمو گل مریم قابل توصیه هستند. همچنین با توجه به افزایش روزافزون استفاده از نظام آبکشتی، کاربرد این نظام برای کشت گل مریم موضوعی قابل توجیه خواهد بود که البته به پژوهش های بیشتر نیاز دارد.