ارزیابی تناسب اراضی برای آبیاری قطرهای و بارانی با استفاده از سیستم استنتاج فازی

در این تحقیق از قابلیت سیستم استنتاج فازی برای ارزیابی پارامتریک تناسب اراضی، در روش های آبیاری قطره ای و بارانی در شبکه آبیاری دشت فتحعلی مغان به مساحت 5175 هکتار واقع در استان اردبیل استفاده شد. براین اساس، مناطق”کاملا مناسب” برای آبیاری بارانی و قطره ای به ترتیب برابر 06/385 هکتار (4/7درصد) و 35/2941 هکتار (87/56 درصد) به دست آمد و برای مناطق “ نسبتا مناسب” به ترتیب مساحتی حدود 1/286 هکتار(5/5 درصد) و 43/246 هکتار(7/4درصد) محاسبه گردید. همچنین مساحتی حدود 08/ 2810هکتار (3/54 درصد) و 1/797 هکتار (4/15 درصد) به ترتیب برای آبیاری بارانی و قطره ای برای تناسب “ تاحدودی مناسب” به دست آمد و مساحت 88/1322هکتار (5/25 درصد) و 58/737 هکتار (2/14 درصد) به مناطق با تناسب “ نامناسب در شرایط فعلی” تعلق گرفت. برای تناسب “ نامناسب دائمی” مساحت ها به ترتیب برابر 91/370 هکتار (1/7درصد) و 54/458 هکتار (86/8 درصد) محاسبه گردید. نتایج نشان داد که تفاوت عمده ای بین دو روش از لحاظ اراضی “کاملا مناسب” وجود دارد به طوری که مساحت اراضی “کاملا مناسب” به روش قطره ای تقریبا 5/7 برابر مساحت این اراضی در روش بارانی می باشد. همچنین اراضی “تا حدودی مناسب”، در ارزیابی به روش بارانی بیشترین مناطق را به خود اختصاص داد و مساحت این نواحی در روش بارانی 5/3 برابر بیش تر از روش قطره ای گردید. نتایج نشان داد، در نظر گرفتن تغییرات تدریجی پارامترهای خاک در ارزیابی به روش فازی، باعث دقت بیشتر این روش نسبت به روش پارامتریک غیر فازی می گردد.