تبیین مدل آموزش هنر از طریق پژوهش در دست ساخته ها مبتنی بر ادغام رویکردهای آموزشی؛ مطالعه موردی دست دوخته ها

از مهم ترین چالش ها در آموزش هنر معاصر، ابداع و طرح ریزی برنامه هایی است که بتواند در مسیرهای جذاب، خلاقانه و در عین حال ساختارمند، دانش آموزان را در مقاطع آموزشی مختلف، به ویژه دوره های متوسطه، در کشف معانی آثار، ایده های پیچیده و درهم تنیده با باورها و عقاید مبدعان آن ها یاری رساند و علاوه بر گفتمان های مبتنی بر هنرهای زیبا و منحصر به فرهنگ های خاص، اشکال هنری از فرهنگ و هنر بومی، قومی و ملی هر کشور را ذیل خود جای دهد. نوشتار حاضر با هدف بهره مندی از مولفه های رویکردهای «آموزش مبتنی بر رشته های هنر» (DBAE) و «فعالیت هنری پژوهش محور» (APR)، به ارائه طرح درس ترکیبی، با تمرکز بر دست دوخته های ایرانی پرداخته است. پرسش اصلی که این پژوهش با روشی توصیفی تحلیلی و با رویکردی مقایسه ای به آن پاسخ می دهد این است که فلسفه ادغام رویکردهای آموزش هنر در راستای پژوهش در دست ساخته ها چیست و چگونه می توان ساختار آموزشی را بر این مبنا تدوین کرد.نتایج این پژوهش نشان می دهد که رویکردهای ادغامی در آموزش و پژوهش دست ساخته ها، نه تنها می تواند دانش آموزان را بر جنبه های شکل گرایانه آثار متمرکز کند؛ بلکه آنان را به کشف ایده ها، باورها و عقاید تنیده با آثار بومی و فولکلور ترغیب نماید. به علاوه، دانش آموزان با رمزگشایی و کاوش در این آثار، قادر به خلق دوباره (نه مشابه) و رمزگذاری مفاهیم بر مبنای اندیشه های خود خواهند شد.