آسیب شناسی روشنفکری در ایران از دیدگاه حضرت آیت الله خامنه ای

روشنفکری در ایران معاصر از جمله جریان های فکری تاثیرگذاری است که به دلیل افزایش تماس جامعه ایرانی با تجدد، و نقش و رویکرد روشنفکران در قبال آن، بحث ها و مجادلاتی را برانگیخته است. اما شناخت و درک نوع تلقی و استنباط رهبر ج.ا.ایران که سال ها از نزدیک در تماس با این جریان فکری و برخی از نمایندگان آن بوده است، در شناخت نقاط آسیب و برخی نارسایی های این طیف فکری حایز اهمیت است. این مقاله به دنبال بررسی بیانات مقام معظم رهبری(مدظله العالی) و آسیب شناسی روشنفکری در ایران از منظر ایشان است. برای رسیدن به این مهم از روش تحلیل مضمون با کمک نرم افزار MAXQDA استفاده شده است. این روش فرآیندی برای تحلیل داده های متنی است و داده های پراکنده و متنوع را به داده هایی غنی و تفصیلی تبدیل می کند. از این نظر مدل مفهومی خروجی این مقاله است. یافته های این مقاله نشان می دهد در اندیشه رهبر معظم انقلاب روشنفکری در ایران بیمارگونه متولد شده است و در بعد عملکردی، منشی (شامل دو بعد شخصیتی و رفتاری) و بینشی (شامل دو بعد نسبت با غرب و نسبت با دین) دارای آسیب هایی بوده است. از نظر ایشان روشنفکر حقیقی کسی است که پیشرفت و تحول را از هر طریقی نمی پذیرد؛ بلکه آن نوع از برنامه برای تحول و پیشرفت را پذیراست که مطابق منافع ملی، ساختار فکری و فرهنگی و ارزشی جامعه باشد.