بررسی میزان شیوع آنتی بادی سرخک در دانشجویان پزشکی بوشهر

سرخک یکی از قابل انتقال ترین بیماری های ویروسی در محیط های پزشکی می باشد که موجب در معرض خطر قرار گرفتن کارکنان خدمات بهداشتی در برابر این بیماری می گردد. مطالعه اخیر جهت بررسی وضعیت ایمنی گروهی از کارکنان بهداشتی (دانشجویان پزشکی) و ارتباط ان با سن، جنس و مدت اشتغال در بیمارستان طراحی گردید.
پس از اطلاع رسانی به دانشجویان پزشکی مقطع بالینی (کارآموز، کارورز سال اول و دوم) در بهار و تابستان 1395و جمع آوری اطلاعات اولیه جهت تهیه نمونه سرم، از هر دانشجو میزان 5 سی سی خون گرفته شد. سطح ایمنی بر علیه ویروس سرخک با اندازه گیری تیتر IgG با استفاده از کیت شرکت IBL-America با روش الیزا (ELISA) در آزمایشگاه مرکز تحقیقات طب گرمسیری و عفونی خلیج فارس اندازه گیری گردید.
از 90 دانشجوی مورد مطالعه، با میانگین سنی (3.2±25) سال که با روش الیزا (ELISA) مورد بررسی سرولوژی سرخک قرار گرفتند، تمامی دانشجویان سابقه دریافت یک نوبت واکسن ضد سرخک را دارا بودند. 44 نفر (48.9 درصد) دارای سطح سرمی مثبت آنتی بادی محافظت کننده علیه سرخک بودند، 35 نفر (38.9 درصد) منفی و 11 نفر (12.2 درصد) حالت بینابینی داشتند. هیچ ارتباطی بین میزان آنتی بادی سرخک با سن، جنس و زمان اشتغال دانشجویان در بیمارستان وجود نداشت.
این مطالعه نشانگر خطر احتمالی ابتلا به سرخک در بین دانشجویان پزشکی در بیش از یک سوم موارد می باشد که لزوم بررسی های دوره ای و واکسیناسیون مجدد را در افراد حساس نمایان می سازد. علاوه بر آن رعایت اصول ایزولاسیون تنفسی در تماس با بیماران دچار تب، اگزانتم و سرفه توصیه می شود.