نقدی بر «هم شکلی مسیرنماها در برخی از زبان های ایرانی: رویکردی ریزنحو بنیان»

این نوشتار نقدی است بر دبیرمقدم و ناصری (1396). اثر نقدشده که تحلیل مسیرنماهای چند زبان ایرانی بر پایه نحو ذره بنیاد است، اگرچه یک رویکرد نوین را معرفی نموده و به تحلیل مقوله کمتر بررسی شده حرف اضافه پرداخته است، کاستی های فراوانی دارد: دارای مشکلات ساختاری است، بسیاری از همبرنهادهای پیشنهادی مبهم و نارسا و زبان نوشتار و مطالب ترجمه شده گنگ است، متن دارای انسجام معنایی نیست و تقریبا همه مطالب آن از منابع اصلی گرفته شده و حتی به صورت ناقص و نادرست به فارسی برگردانده شده اند؛ بنابراین نویسندگان قلم خود را در بیان مطالب و شناساندن نظریه به کار نگرفته اند؛ پژوهش نقد شده مطالب حشو و پراکنده گویی فراوان دارد. در بسیاری موارد ارجاع دهی به منابع به کار گرفته شده نادرست و گاهی اوقات در استفاده از منابع امانت رعایت نشده است. سرانجام اینکه، از لحاظ نظری نه تنها نظریه نحو ذره بنیاد به خوبی شناسانده نشده بلکه تصویری نادرست از آن ارائه گردیده است.