اثر تنظیم کننده های رشد گیاهی و چینه سرمایی بر رفع رکود بذر و شاخص های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیو شیمیایی دانهال های گردوی ایرانی (Juglans regia L.)

گردوی ایرانی (Juglans regia L.) یکی از مهمترین درختان میوه مناطق معتدله جهان است که به منظور تولید میوه و چوب آن پرورش می یابد. بذور گردو به دلیل وجود رکود فیزیولوژیکی و مکانیکی، دارای جوانه زنی نامنظم و با درصد پایین بوده که رشد بعدی دانهال را با مشکل مواجه می سازد. هدف این آزمایش بررسی اثر طول دوره چینه سرمایی (30 و 60 روز) و غلظت های مختلف تنظیم کننده های رشد گیاهی (اسید جیبرلیک و کینتین) بر رفع رکود و جوانه زنی بذور گردوی ایرانی بود. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 15 تیمار و 20 تکرار در شرایط گلخانه انجام شد. نتایج نشان داد که طول دوره چینه سرمایی و غلظت های مختلف تنظیم کننده های رشد بر اکثر شاخص های بررسی شده در سطح احتمال یک درصد دارای اختلاف معنی دار است، به طوری که تیمار تلفیقی 60 روز چینه سرمایی و 500 پی پی ام اسید جیبرلیک منجر به بیشترین درصد جوانه زنی (28/99 درصد) ، سرعت جوانه زنی (91/2 بذر جوانه زده در روز) ، طول شاخساره (35/24 سانتیمتر) ، طول ریشه (50/17 سانتیمتر) ، حجم ریشه (71/7 سانتیمتر مکعب) ، وزن تر شاخساره (78/6 گرم) و وزن تر ریشه (58/6 گرم) شد. با این وجود، بالاترین میزان کلروفیل a (64/18 میلی گرم بر گرم وزن تر) ، کلروفیل b (62/10 میلی گرم بر گرم وزن تر) و کلروفیل کل (27/29 میلی گرم بر گرم وزن تر) مربوط به تیمار 60 روز چینه سرمایی و 1000 پی پی ام کینتین بود.