اثر بخشی واقعیت درمانی بر کیفیت زندگی و سلامت روان والدین دارای کودک معلول

کیفیت زندگی در خانواده های دارای کودک معلول معمولا سطح پایینتری از حد نرمل دارد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش واقعیت درمانی به شیوه ی گروهی بر افزایش سلامت روان، شادکامی و بهبود کیفیت زندگی والدین دارای کودکان معلول بود.
جامعه آماری پژوهش، کلیه والدین دارای کودکان معلول شهر یاسوج در سال 1394 بود. افراد حاضدر در این پژوهش با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده 30 نفر انتخاب شدند که در دو گروه 15 نفر قرار گرفتند.گروه آزمایش تحت مداخله واقعیت درمانی به صورت گروهی در طی 10 جلسه 5/1 ساعته قرار گرفتند. قبل و بعد از درمان هر دو گروه به پرسش نامه های مقیاس شادکامی آکسفورد و فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت پاسخ دادند. داده ها با استفاده از کواریانس تحلیل شدند.
نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش واقعیت درمانی به شیوه ی گروهی بر افزایش سلامت روان و شادکامی و بهبود کیفیت زندگی والدین دارای کودکان معلول تاثیر معنی دار داشته است (0.05>P) . همچنین نتایج فرضیات فرعی پژوهش نشان داد که برونداد تحلیل کواریانس تک متغیره برای همه مولفه های شادکامی و کیفیت زندگی بین دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد (0.001>P).
می توان این گونه نتیجه گرفت که واقعیت درمانی بر کیفیت زندگی و شادکامی والدین اثر افزایشی داشته است. نتایج این پژوهش می تواند برای خانواده درمانگران، روان شناسان بالینی خانواده، سازمان بهزیستی و انجمن حمایت از افراد معلول کمک کننده باشد.