دولت، فضای مجازی و آینده پژوهی پروبلماتیک های بازتولید قدرت در ایران پس از انقلاب

بر اساس نظریه های سنتی باز تولید قدرت ، دولت ها با استفاده از ابزارها و نهادهایی همچون مدرسه، رسانه های جمعی ، و سایر نهادهای اجتماعی تلاش می کند تا به بازتولید قدرت و تداوم صورت بندی های سیاسی اجتماعی موجود در جامعه مبادرت ورزند. از سویی فضای مجازی قلمروهای کنش را که زمانی محدود به جغرافیای سیاسی تحت حاکمیت دولت ها بود به فراقلمروهای سیال غیرمکان مند، تغییر داده است. بالتبع ، روابط و مناسبات قدرت میان شهروندان و حاکمیت های سیاسی نیز دستخوش تحول شده است. با مد نظر قرار دادن این تحول کلی،سوال اصلی مقاله فرا رو این است که پروبلماتیک های موجود در فضای مجازی برای بازتولید قدرت توسط دولت در ایران چه مولفه هایی است و پیامدهای پروبلماتیک های مزبور چه خواهند بود؟ هدف این مقاله شناسایی مسئله هایی است که دولت در بازتولید قدرت و در قالب تولید معانی، و تداوم ارزش ها و هنجارها در عصر سلطه فضای مجازی با آن روبرو خواهد شد. داده های این پژوهش به شیوه میدانی و اسنادی و با استفاده از مصاحبه های غیرساختار یافته، پرسشنامه خبره، فیش نویسی از متون و اسناد گردآوری شده اند. همچنین از تکنیکدلفی به عنوان چهارچوب روشی مقاله استفاده شد. 8 عامل اصلی و14مولفه به عنوان پروبلماتیک های فضای مجازی در بازتولید قدرت دولت احصاء و استخراج گردید. نهایتا از جنبه سیاستگذاری عمومی مقاله حاوی این نگرش است که شناسایی پروبلماتیکهای موجود بیش از هرچیز می تواند این امکان را برای سیاستگذاران کشورفراهم سازد تا درکی عمیق از چالش های فرایند بازتولید قدرت در عصر جدید داشته باشند.