گزارش یک مورد ایست قلبی در حین بیهوشی عمومی

ایست قلبی در حین بیهوشی پدیده ای بالقوه کشنده و نادر است که امروزه علیرغم وجود داروها، تجهیزات و مانیتورینگ های پیشرفته هنوز به عنوان یک مساله مهم برای متخصصان بیهوشی مطرح می باشد.
معرفی بیمار: بیمار مردی 38 ساله، گچ کار و معتاد به مواد مخدر بود که برای انجام جراحی لامینکتومی بستری شده بود. در شرح حال بیمار سابقه هیچ گونه بیماری و مصرف دارو ثبت نگشته بود. اینداکشن بیهوشی با تجویز وریدی 2 میلی گرم میدازولام، 10 میکروگرم سوفنتانیل و 300 میلی گرم تیوپنتال سدیم همراه با 30 میلی گرم آتراکوریوم به صورت آهسته انجام شد. پس از اینداکشن، بیمار به طور ناگهانی دچار تنگی نفس، برادیکاردی شدید و ایست قلبی گردید. در ادامه، بلافاصله عملیات احیای قلبی- ریوی آغاز گشت و بیمار اینتوبه شد. سرانجام، بیمار ثبات همودینامیک یافت و به طور کامل بیدار و هوشیار گردید. لوله تراشه بیمار در اتاق عمل خارج گشت و بیمار به CCU منتقل شد. شایان ذکر است که تمام آزمایشات بیمار پس از ایست قلبی نرمال بود؛ از این رو با حال عمومی خوب مرخص شد. با توجه به اعتیاد و تجویز داروهای آتراکوریم و تیوپنتال سدیم به نظر می رسد که محتمل ترین علت ایست قلبی در حین بیهوشی ناشی از واکنش های آلرژیک (آنافیلاکسی) بوده باشد.
گزارش حاضر بر این نکته تاکید دارد که همیشه متخصصان بیهوشی باید از مانیتورینگ مداوم بیمار و دردسترس بودن داروها و تجهیزات احیای قلبی- ریوی اطمینان حاصل نموده و آمادگی لازم برای تشخیص و برخورد مناسب با ایست قلبی ناگهانی حین بیهوشی را داشته باشند.