تاثیر ریزساختار فلزجوش بر رفتار خستگی و خستگی-خوردگی فلزجوش راسب شده بر فولاد زنگ نزن 304 جوشکاری شده توسط فرایند GTAW

در این پژوهش به منظور رسیدن به دو ساختار مختلف آستنیتی (γ) و آستینتی-فریتی (+δγ) در فلزجوش ایجاد شده در فولاد زنگ نزن304 به ترتیب از فلزهای پرکننده ERNiCrMo-3 و ER309L استفاده شد و رفتار خستگی اتصالات ایجاد شده در دو محیط هوا و محیط خورنده آب دریا مورد ارزیابی و تحلیل واقع شد. مطالعات ساختاری انجام شده حاکی از تطابق قابل قبولی بین ساختار فلزجوش پیش بینی شده بر اساس دیاگرام شیفلر و بررسی های متالوگرافی بود. ارزیابی رفتار خستگی نمونه ها در دو محیط هوا و آب دریا نشان داد که ایجاد ساختاری مشابه با فلزپایه در موضع اتصال (γ) موجب استحکام خستگی بالاتر نمونه ها می شود. مطالعات شکست نگاری و آنالیز FESEM-EDS نشان داد شکست نمونه های جوشکاری شده با فلزپرکن ERNiCrMo-3 در مقایسه با نمونه های جوشکاری شده با فلزپرکننده ER309L در هر آزمون خستگی و خوردگی-خستگی، رفتار نرمتری (تشکیل دیمپل های یکنواخت تر و عمیق تر در منطقه نهایی شکست) ارائه می دهد. بعلاوه برخلاف نمونه های جوشکاری شده با فلزپرکننده ER309L، در نمونه های جوشکاری شده با فلزپرکننده ER-NiCrMo-3، عمدتا ترکیبات بین فلزی غنی از مولیبدن و تیتانیم در تشکیل دیمپل ها در سطح شکست مشارکت داشتند.