تعیین مدل فاصله بهینه عبورگاه ها در راه های یک خطه دو طرفه مجهز به سیستم های حمل و نقل هوشمند

راه های روستایی 83 درصد از شبکه راه های کشور را تشکیل می دهند که هزینه های ساخت اولیه و نگهداری بالایی را نیز شامل می-شوند. بسیاری از این راه ها با توجه به موقعیت توپوگرافی خاص منطقه و میزان ترافیک کم (کمتر از 400 وسیله نقلیه در روز) نیازی به داشتن دو خط عبور با عرض متداول را ندارند. این گونه راه ها می توانند با داشتن یک خط عبور با عملکرد دوطرفه که در فواصل مشخص دارای عبورگاه می باشند، عملکردی متناسب با شرایط ویژه عبور و مروری خود داشته که مشخصات ترافیکی قابل قبولی نیز دارند. مهمترین شاخص مورد توجه در طرح راه های یک خطه دو طرفه، حداقل شدن تاخیرات ناشی از توقف خودروها در عبورگاه ها می باشد. در این تحقیق برای مدلسازی راه یک خطه ی دو طرفه مجهز به سیستم های حمل و نقل هوشمند، از شبیه سازی کامپیوتری استفاده شده و قوانین ترافیکی در نرم افزار متلب شبیه سازی گردید. به کمک نتایج خروجی از شبه سازی مدل رگرسیونی فاصله بهینه عبورگاه ها توسعه یافت و پارامترهای آن مورد آزمون قرار گرفت. کمترین تاخیر به ازای بیشترین ظرفیت، فاصله عبورگاه ها، طول کل مسیر، سرعت تردد و ظرفیت عبورگاه ها نیز محاسبه گردید. در تمام حالات در نظر گرفته شده، حداقل تاخیر به ازای بیشترین ظرفیت قابل عبور با توجه به توزیع پواسونی تعداد وسایل نقلیه رسیده به مبدا حرکت در سمت چپ و راست در بازه های زمانی برابر، کمتر از 8 دقیقه می باشد. براساس نتایج این تحقیق با افزایش فاصله بین عبورگاه ها به میزان یک کیلومتر، زمان تاخیر حدود 12 دقیقه کاهش می یابد.