بررسی تاثیر ژئوتکستایل بر بهسازی توانایی باربری خاکهای مخلوط رس- شن (محدوده مورد مطاالعه: باراندوز)

تثبیت خاک روشی است که در روسازی راه به منظور بهبود کیفیت مصالح بکار می رود تا مصالحی با مشخصات مناسب برای به کار بردن در لایه های روسازی بدست آید. از نظر ژئوتکنیک زیست محیطی نیز استفاده از ژئوتکستایل ها در بسیاری از کاربردهای مهندسی می تواند به عنوان یک روش موثر در اصلاح خاک به شمار آید. هدف اصلی از تحقیق حاضر، بررسی آزمایشگاهی تاثیر ژئوتکستایل در میزان توانایی باربری خاک های مخلوط شنی و رسی منطقه ی باراندوز جهت کاربرد در لایه های روسازی راه می باشد. در این تحقیق، مصالح شنی با رس در درصدهای 25% ، 50% و75% مخلوط گردیده است. تاثیر ژئوتکستایل در دو حالت به صورت لایه ای (یک، دو و سه لایه) و مخلوط قطعات ژئوتکستایل در ابعاد 1×1 و 5×5 سانتیمتر مربع با درصدهای وزنی 1، 2 و 3 درصد مورد بررسی قرار گرفته است. جهت ارزیابی توانایی باربری از آزمون آزمایشگاهی نسبت باربری کالیفرنیا (CBR) در دو حالت خشک و اشباع بهره گرفته شده است. همچنین در حالت اشباع میزان پتانسیل تورم نمونه های مسلح شده ارزیابی گردیده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که تعداد مناسب ژئوتکستایل مورد نیاز جهت مسلح نمودن مصالح مورد مطالعه و بهبود توانایی باربری بصورت قراردادن 1 لایه در قسمت میانی و یا افزودن 1% وزنی قطعات ژئوتکستایل به ابعاد1×1 سانتیمتر مربع بصورت راندم می باشد. این مقادیر در شرایطی که خاک اشباع باشد به طور قابل ملاحظه ای از میزان تورم در نمونه های حاوی رس می کاهد.