بررسی تغییر فلور علف های هرز مزارع گندم آبی (Triticum aestivum) استان تهران طی یک دوره ده ساله (1384 تا 1394)

با هدف ارزیابی تغییرات فلور جوامع علف های هرز مزارع گندم آبی استان تهران طی یک دهه گذشته، مطالعه ای در 52 مزرعه واقع در هفت شهرستان در سال 1394صورت گرفت. فراوانی، یکنواختی، تراکم و شاخص غالبیت گونه ها محاسبه شد و با شاخص های سال 1384 مورد مقایسه قرار گرفت. در ارزیابی سال 1394، 66 گونه علف هرز متعلق به 24 خانواده گیاهی شناسایی شد که 55 گونه از آن ها دولپه ای و سایر گونه ها تک لپه ای بودند؛ 10 گونه مشاهده شده در سال 1384، در ارزیابی سال 1394 از فلور مزارع حذف شده بودند و 15 گونه جدید متعلق به 11 خانواده گیاهی شناسایی شدند. چهار خانواده تاج خروس (Amaranthaceae)، خواجه باشی (Dipsacaceae)، بارهنگ (Plantaginaceae) و سیب زمینی (Solanaceae) برای اولین بار در مزارع گندم استان دیده شدند. خانواده های شب بو (Brassicaceae)، گندمیان (Poaceae) و کاسنی (Asteraceae) جزء خانواده های غالب بودند. گونه های دو لپه ای، خاکشیر معمولی (Descurania Sophia)، علف هفت بند (Polygonum aviculare)، پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis) و شاهتره (Fumaria vaillantii)، به ترتیب با شاخص غالبیت 94/117، 82/97، 09/81 و 11/46 و گونه های تک لپه ای یولاف زمستانه (Avena ludoviciana)، جودره (Hordeum spontaneum)، چچم (Lolium rigidum) و چاودار (Secale cereal)، به ترتیب با شاخص غالبیت 59/86، 94/50، 64/27 و 41/15، بیشترین شاخص غالبیت را داشتند. تفاوت شاخص غالبیت اکثریت گونه ها منفی بود . نتایج ارزیابی نشان دهنده کاهش غالبیت اکثر علف های هرز و بهبود کنترل آن ها بود؛ هرچند در تعداد ک می از علف های هرز از قبیل خردل وحشی و بی تی راخ، افزایش شاخص غالبیت مشاهده شد.