بررسی صفات رشدی و عملکرد دانه جو (Hordeum vulgare L.) با کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی در کشت دیم

به منظور ارزیابی اثر کود های زیستی و شیمیایی بر عملکرد و برخی صفات ریخت شناسی جو محلی بهاره (آق آرپا) در کشت دیم، آزمایشی در سال 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول سطوح کود شیمیایی شامل عدم مصرف کود (شاهد)، 60 کیلو گرم کود نیتروژنی (100% کود توصیه ای)، 30 کیلوگرم کود نیتروژنی (50% کود توصیه ای) ، 50 کیلو گرم کود فسفره (100% کود توصیه ای) و25 کیلو گرم کود فسفره (50% کود توصیه ای) و فاکتور دوم کود زیستی شامل فسفات بارور 2 و ازتوبارور1 و شاهد بود. بیشترین درصد پوشش سبز و محتوای کلروفیل برگ در تیمار تلفیقی کود زیستی بارور 1 به همراه 100 درصد کود شیمیایی اوره مشاهده شد. بالاترین ارتفاع بوته و شاخص برداشت از تیمار تلفیقی کود زیستی بارور 1 و 2 به همراه 100 درصد کود شیمیایی اوره بدست آمد. در ترکیب های تیماری بالاترین عملکر بیولوژیکی در تیمار بارور 1 به همراه 60 کیلوگرم اوره و بالاترین عملکرد دانه در تیمار بارور 2 به همراه 60 کیلوگرم اوره به میزان 170 گرم بر متر مربع بود. در حالت کلی، هرچند کاربرد کود شیمیایی می تواند بر عملکرد و برخی صفات مرفولوژیک جو دیم اثر مثبت و معنی داری داشته باشد، ولی چنانچه کودهای زیستی به صورت مخلوط با مقادیر کم کودهای شیمیایی مصرف شوند در دراز مدت می توانند اثرات مثبتی در بهبود عملکرد جو و سلامتی انسان داشته باشند.