سیره امام حسین (ع)،الگو و معیاری اخلاقی- رفتاری برای یک زندگی معنادار

یکی از پرسش های بنیادین آدمی پرسش از معنای زندگی است، پاسخ به این پرسش می تواند همه ابعاد زندگی انسان را تحت تاثیر قرار دهد. معنای زندگی به طور کلی به معنی «هدف»، «ارزش» و «کارکرد» زندگی است که به هر سه از منظر اسلام توجه شده است. هدف پژوهش حاضر تحلیل زندگی معنادار در سیره امام حسین(ع) و یارانش و تبیین ویژگی های معناداری زندگی در آن جهت ارائه الگو و معیاری اخلاقی-رفتاری برای انسان امروز است. در این پژوهش از دو روش تحلیل استعلایی و استنتاج عملی پیش رونده استفاده شده است. برای استنباط الگو بودن امام (ع) و یارانش از روش نخست و جهت استنتاج اصول زندگی معنادار در سیره او، روش دوم مورد استفاده قرار گرفت. نتیجه تحلیلها نشان داد که قیام امام (ع)، کوششی برای تثبیت و تحقق یک زندگی اسلام مدارانه یا همان زندگی معنادار، راستین و ارزشمند بوده است. به همین رو مسلمانان و پیروان او باید با تمام توان و امکانات، در جستجوی شناخت و اتخاذ الگوی زندگی معنادار و اسلامی با تاسی از ایشان باشند. عمل به اصول استنتاج شده هدایت پذیری و ولایت پذیری، حدود مداری، و نفی بی تفاوتی اجتماعی و احساس مسئولیت در جامعه می تواند موجبات معناداری زندگی را فراهم آورد. همچنین ویژگی های زندگی معنادار نیز همچون عمق داشتن و مهم بودن زندگی، هدف مداری، خود آگاهی و داشتن تصویری شفاف از اعمال خویش، اخلاقی بودن و رعایت ارزش ها و اصول اخلاقی در زندگی و بهره مندی از انسجام اخلاقی، موفقیت آمیز بودن زندگی و نیل به برخی توفیقات در زندگی، و سرانجام خداباوری یا دین دار بودن در سیره امام (ع) و یارانش نمود چشمگیری داشته و شواهد بسیاری برای آن وجود دارد. بنابراین امام (ع) و یاران او الگوها و قهرمانان همیشگی زندگی معنادار هستند.