افت شدید سطح آب زیرزمینی و اندرکنش رودخانه- آبخوان (مطالعه موردی: آبخوان نجف آباد در حوضه زاینده رود)

افت شدید سطح آب زیرزمینی و کاهش ذخیره آبخوان منجر به اثرات زیست محیطی زیان بار متعددی از جمله کاهش آبدهی چاه ها، فرونشست زمین، کاهش کیفیت آب زیرزمینی و همچنین کاهش ذخیره منابع آب سطحی دارای ارتباط هیدرولیکی با آبخوان میشود. در این تحقیق، افت شدید سطح آب زیرزمینی آبخوان محدوده مطالعاتی نجف آباد واقع در استان اصفهان بررسی شده است. این مطالعات نشان دهنده افت شدید سطح آب زیرزمینی و کاهش کیفیت آب آبخوان، در طی سال های اخیر است. ارتباط هیدرولیکی رودخانه زاینده رود با آبخوان در محدوده مطالعاتی که در سال های قبل، غالبا به صورت تخلیه کننده آبخوان بوده، به حالت تغذیه کننده تغییر کرده است. بررسی ها نشان داده که افت شدید سطح آب زیرزمینی، مستقل از میزان بارش منطقه بوده و ناشی از پمپاژ بی رویه چاه ها و کاهش آب سطحی ورودی به منطقه مطالعاتی است. با توجه به سنگ شیلی کف آبخوان، افت شدید ایجاد شده، نمی تواند در اثر نشت از سنگ کف باشد، همچنین متناسب با افت شدید سطح آب زیرزمینی آبخوان، کیفیت آب زیرزمینی در کل آبخوان و به ویژه در محل مخروط های افت منطقه ای کاهش یافته است. براساس نتایج این تحقیق پیش بینی می شود که روند افزایشی میزان نشت آب رودخانه به سمت آبخوان مداوم بوده و ضروری است تا روند برداشت آب زیرزمینی محدوده مطالعاتی کاهش یافته و متوسط ورودی آب سطحی به محدوده آبخوان به شرایط دهه هفتاد بازگردد.