تحلیل ساختاری و معنایی نام آواهای زبان گیلکی در مقایسه با زبان فارسی

نام آواها نام هایی هستند که بر صدای حیوانات، پرندگان، انسان ها و طبیعت دلالت می کنند. گفته می شود که آواهای این واژه ها برابر با صدایی است که برای نام گذاری آن به کار رفته اند و در واقع ارتباط میان لفظ و معنا در این واژه ها طبیعی است. با این حال، میان نام آواهای زبان های مختلف تفاوت هایی دیده می شود که گاهی ناشی از تفاوت در نظام زبانی و گاه برگرفته از تفاوت های فرهنگی آن ها است. در این پژوهش به بررسی نام آواهای زبان گیلکی، گویش رشتی، پرداخته ایم؛ به طوری که 138 نام آوا از دو کتاب واژه نامه زبان گیلکی و مصاحبه با دو گویشور، یک زن و یک مرد حدود 60 ساله، استخراج شده است و دلالت معنایی آن ها همراه با معادل فارسی، به تفکیک در چهار جدول آورده شده است. پس از بررسی ساختاری، نام آواهای گیلکی در سه دسته اصلی ساده، دوگان سازی کامل، دوگان سازی ناقص و نیز دو دسته فرعی دوبار دوگان سازی کامل و دوگان سازی گسسته، دسته بندی شده اند. در نهایت، در مقایسه ای ساختاری و معنایی با فارسی، مشخص شده است که از منظر ساختاری، میان نام آواهای این دو زبان شباهت بسیاری وجود دارد اما از منظر معنایی و کاربردی تفاوت هایی دیده می شود که در بیشتر موارد، برگرفته از تفاوت های فرهنگی و جغرافیایی دو زبان است.