اثر تنش شوری بر بیان نسبی ژن های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز و برخی صفات فیزیولوژیکی در دو رقم گوجه فرنگی

تنش شوری یکی از محدودیت کشت گوجه فرنگی است و شناسایی ارقام مقاوم آن نیازمند بررسی برخی صفات فیزیولوژیکی و مولکولی است. بررسی صفت مولکولی میزان بیان نسبی ژن کاتالاز (Catalase: CAT1) و آسکوربات پراکسیداز (Ascorbate Peroxidase: APX1) در دو رقم فلات سی اچ ((CH-Falat و ریوگراند اس (Rio Grande S) گیاه گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum L.) تحت تیمارهای شوری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد. تنش شوری با غلظت های صفر، 25، 50، 75 و 100 میلی مولار NaCl در محیط کشت هیدروپونیک اعمال شد. RNA گیاهان استخراج و cDNA سنتز شد و Real – Time PCR انجام گرفت. نتایج نشان داد که بیان نسبی ژن CAT1 در رقم Rio Grande S در همه سطوح تنش و در رقم CH-Falat فقط تا سطح شوری 50 میلی مولار افزایش یافت. بیان نسبی ژن APX1 در رقم Rio Grande S تا سطح شوری 50 میلی مولار کاهش و در سطح شوری 75 و 100 میلی مولار افزایش یافت و در رقم CH-Falat فقط تا سطح شوری 50 میلی مولار افزایش داشت. برخی صفات فیزیولوژیکی در تیمارهای شوری نیز مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که در هر دو رقم با افزایش غلظت NaCl از صفر تا 100 میلی مولار مقدار سدیم، پرولین و قندهای محلول افزایش و مقدار پتاسیم و K/Na کاهش یافت و میزان شاخص پایداری غشا در تیمارهای شوری نسبت به شاهد کاهش نشان داد. نتایج بررسی مولکولی و فیزیولوژیکی این دو رقم به ما نشان داد که رقم Rio Grande S نسبت به رقم CH-Falat در سطوح شوری بالا، رقم مقاوم تری است.