بررسی رابطه بین ادراک شایستگی و پیشرفت تحصیلی با در نظر گرفتن نقش تعدیل کنندگی خودکارآمدی ادراک شده در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ناحیه 2 شیراز

امروزه پیشرفت تحصیلی دانشآموزان به عنوان یک شاخص مهم برای ارزیابی نظام آموزشی موردتوجه قرارگرفته است. به علت همین اهمیت می باشد که نظریهپردازان تربیتی بسیاری از پژوهشهای خود را بر شناخت عوامل موثر بر پیشرفت یا افت تحصیلی متمرکز کردهاند. در همین راستا، این پژوهش باهدف بررسی رابطه بین ادراک شایستگی و پیشرفت تحصیلی با در نظر گرفتن نقش تعدیل کنندگی خودکارآمدی ادراک شده در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ناحیه 2 شیراز انجام شد. طرح پژوهش توصیفی – همبستگی بود. جامعهی آماری شامل کلیهی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ناحیه 2 شیراز در سال تحصیلی 96-95 بودند بر اساس جدول اعداد تصادفی کرجسی و مورگان 195 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونهی پ‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ژوهش انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامهی خود ادراکی نوجوانان هارتر (2012)، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (GSF) و معدل به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تعدیل گر استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که بین ادراک شایستگی و خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (05/0>P). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خودکارآمدی ادراک شده ارتباط بین ادراک شایستگی و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان را تعدیل می کند.