استرس شغلی در کارکنان دانشگاه شهرکرد: نقش پیش بین هوش هیجانی و خود تمایزیافتگی

استرس شغلی از جمله مشکلات رایج در محیط های شغلی است لذا پژوهش حاضر با هدف پیش بینی استرس شغلی کارکنان دانشگاه شهرکرد بر مبنای هوش هیجانی و خود تمایز یافتگی انجام شد.
این پژوهش از نوع توصیفی است. جامعه پژوهش عبارت بود از کارکنان دانشگاه شهرکرد در سال 1396 که 168 نفر از آن ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با مقیاس های استرس شغلی Rice، هوش هیجانی Bar-On و خود تمایز یافتگی Skoweron مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، آزمون های همبستگی Pearson و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج همبستگی Pearson نشان داد که رابطه هوش هیجانی و استرس شغلی (256/0- =r، 001/0P<) و نیز رابطه بین خود تمایزیافتگی با استرس شغلی (315/0- =r، 001/0>P) منفی و معنی دار است. نتایج رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که هوش هیجانی (292/0- =B، 001/0>P) و خود تمایزیافتگی (336/0- =B، 001/0>P) توان پیش بینی استرس شغلی را دارند و 7/15 درصد واریانس استرس شغلی کارکنان را تبیین می کنند.
با توجه به رابطه معکوس بین هوش هیجانی و خود تمایز یافتگی با استرس شغلی، با ارائه و اجرای راهکارهای مختلف و شناسایی عوامل موثر در زمینه افزایش هوش هیجانی و خود تمایزیافتگی، استرس شغلی را تقلیل داد که منجر به افزایش بهره وری خواهد شد.