تاثیر سنگ دانه های سیلیکاته بر تغییر خصوصیات زمین شناسی مهندسی سنگ مصنوعی نسبت به سنگ طبیعی

سنگ مصنوعی ترکیبی از سنگ دانه های طبیعی و یک ماده چسباننده مانند رزین های پلیمری و یا سیمان است. از آنجا که این سنگ ها به طور مهندسی ساخته می شوند بنابراین خصوصیات آن ها از نظر رنگ، استقامت و ابعاد هندسی متناسب با بازار مصرف تعیین می گردد. مصالح مورد استفاده در تهیه سنگ های مصنوعی باطله های معادن و دور ریز کارگاه های سنگ بری است بنابراین ارزش افزوده آن ها از نظر اقتصادی قابل توجه می باشد.

در این مقاله تاثیر جنس سنگ دانه های سیلیکاته بر خصوصیات مهندسی سنگ های مصنوعی بررسی شده است. در این راستا سه نوع سنگ آذرین شامل توف، گرانیت و آندزی بازالت انتخاب شدند و سنگدانه های مورد نیاز برای تهیه سنگ مصنوعی از آن ها تهیه گردید. ماده چسباننده مورد استفاده رزین پلیمری بوده و از آن به میزان 15% وزنی در تهیه سنگ مصنوعی به کار گرفته شد. نمونه ها در قالب فولادی ریخته شده و در معرض فشاری معادل 12 مگاپاسکال برای مدت 24 ساعت قرار گرفتند. مغزه هایی از نمونه ها برای انجام آزمایش های مختلف از جمله مقاومت فشاری تک محوری تهیه شدند. نتایج مطالعات از وجود تفاوت هایی در خصوصیات مهندسی و فیزیکی سنگ های تهیه شده از سنگدانه های مختلف نسبت به خصوصیات سنگ اولیه نشان می دهند. بدین ترتیب که سنگ های مصنوعی تولید شده از سنگدانه های گرانیتی دارای 2. 59% کاهش ، تخلخل 6. 87% کاهش ، مقاومت فشاری تک محوری 24% افزایش را نسبت به نمونه های گرانیت طبیعی نشان دادند. درصورتیکه دو سنگ مصنوعی دیگر تولید شده از سنگ دانه های توف و آندزی بازالت دارای شاخص های مقاومتی کمتر و درصد جذب آب و تخلخل بیشتر نسبت به سنگ های اولیه بوده اند. به طور کلی خصوصیات سه نوع سنگ مصنوعی ساخته شده استانداردهای لازم برای استفاده در صنعت ساختمان را دارا می باشند.