بررسی موردی عملکرد ستون های جت گروتینک در به سازی بستر پی گسترده

جت‏گروتینگ یکی از روش‏های به سازی بستر و پایدارسازی شیب‏ها است که به کمک آن می‏توان ظرفیت باربری قائم یا جانبی زمین موردنظر را از طریق تزریق دوغاب سیمان تحت فشار افزایش داد. در این تحقیق، به سازی خاک با المان‏های جت‏گروت در یکی از شهرهای ساحلی شمال ایران بررسی می شود. نتایج تزریق دوغاب سیمان به روش تک سیالی به همراه شرایط ژئوتکنیکی خاک محل ارائه می شود. قطر ستون‏های جت‏گروت، مقاومت تک محوری مغزه‏های گرفته شده و درصد بازیابی مغزه‏ها به عنوان مهم ترین پارامترهای ارزیابی عملکرد به سازی در معیارهای موجود، استفاده شده و بر اساس نتایج آن، طرح اولیه اصلاح و اجرا شده است. هم چنین مشاهده شد که در صورت تامین فشار تزریق 450 بار در ماسه سیلتی اشباع و غیراشباع با اعداد SPT متوسط به ترتیب 13 و 20، با سرعت بالا آمدن راد 5/0 سانتی متر برثانیه و چگالی دوغاب gr/cm3 1600، به ترتیب ستون‏هایی با قطر cm 80 و cm 100 به دست می‏آید که مغزه‏های استخراجی از ستون‏های اجراشده در ماسه سیلتی اشباع دارای مقاومت تک‏محوری kg/cm2 40 است. با توجه به زمان اجرای کوتاه نسبت به حجم عملیات به سازی، روش جت‏گروتینگ روشی مناسب و اقتصادی در زمین‏های ماسه‏ای اشباع و غیراشباع برای تامین ظرفیت باربری موردنیاز است و معیار نرخ به سازی در ارزیابی مقاومت تک محوری مغزه‏های استخراجی از خاک به سازی شده و تصحیح ظرفیت باربری ستون‏های جت‏گروت کارایی مناسبی از خود نشان داده است.