تعیین و اندازه گیری شاخص کل خدمات دارایی های پولی در ایران

این مقاله در راستای تجمیع پولی ارائه توسط بارنت (1984) که تقاضای دو کارگزار مصرف‏کننده و تولیدکننده را درنظر می‏گرفت، فرمول جدیدی را برای تجمیع روی دارایی های پولی تقاضاشده توسط مصرف‏کننده و بنگاه، شرکت های دولتی و دولت ارائه می دهد. برای مدلسازی شرکت های دولتی، از الگوی حداکثرسازی درامد فروش بامول استفاده شده است. با حل مدل مشاهده گردید هزینه استفاده خدماتی که دارایی های پولی برای شرکت ها دولتی ارائه می دهند، کاملا متفاوت از فرمول بارنت برای مصرف کننده و بنگاه است. برای دولت نیز باتوجه به ارائه خدمات یکسان دارایی های پولی دولت، در واقع این دارایی ها جانشین کامل یکدیگر بوده و می توان از تجمیع جمع ساده، برای تجمیع دارایی های پولی دولت استفاده نمود. به منظور بررسی تجمیع جدید، از داده های فصلی سال 90-1370 جهت برآورد و نیز پیش بینی تولید ناخالص داخلی و شاخص قیمت مصرف کننده در بازه زمانی 95-1391 استفاده گردید. طبق نتایج، تجمیع جدید، خطای کمتر و درنتیجه قدرت پیش بینی بالاتری را در مقایسه با تجمیع جمع ساده در پیش بینی شاخص قیمت مصرف کننده در هر دو سطح M1 و M2 دارد. در پیش بینی تولید ناخالص داخلی نیز این تجمیع در سطح M1 بهتر از جمع ساده عمل کرده، گرچه در سطح M2 با تفاوت بسیار کم در خطای پیش بینی، جمع ساده عملکرد بهتری را نشان میدهد. بااین وجود می‏توان ادعا کرد که محاسبه حجم نقدینگی با استفاده از تجمیع جدید، به منظور پیش‏بینی روند آتی قیمت ها و تولید، در جهت کنترل و هدایت سیاست های پولی و مالی توسط دولت، نسبت به تجمیع جمع ساده ارجحیت دارد.