آسیب شناسی تعامل پلیس و دستگاه قضایی در فرآیند جرم یابی

فرآیند جرم یابی، فرآیند پیچیده ای است که با مشارکت و تعامل دو سازمان یعنی پلیس و دستگاه قضایی صورت گرفته است که هرچه قدر میزان تعامل بین این دو نهاد در فرآیند جرم یابی بیش تر و بهتر باشد، احتمال کشف سریع تر و دقیق تر انواع جرائم بالاتر می رود و بالعکس. در این تحقیق، با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و بر مبنای مصاحبه و مشاهده مستقیم و بررسی اسنادی، تلاش شده تا عواملی که بر تعامل پلیس و دستگاه قضایی در فرآیند جرم یابی تاثیر منفی دارند، شناسایی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند. نتایج تحقیق نشان می دهد که آسیب های تعامل پلیس و دستگاه قضایی در فرآیند جرم یابی به دو صورت کلان و خرد، تحت تاثیر عواملی دوجانبه از طرف پلیس و دستگاه قضایی قرار دارند که در این میا،ن بسیاری از عوامل به نحوه عملکرد نامناسب دستگاه قضایی برمی گردد. فقدان تلاش کافی دستگاه قضایی برای تعریف جایگاهی خاص برای جرم یابی در برنامه های کلان کشوری و قوانین توسعه کشور، توجه کم دستگاه قضایی به ادله علمی در اثبات جرائم و تکیه بیش از حد بر صدور حکم بر مبنای اقرار، فقدان اهتمام جدی در خصوص تشکیل بانک های اطلاعاتی ضروری برای جرم یابی، آشنایی کم مقامات قضایی دادسرا با علوم جرم یابی، صدور دستورات غیرقابل اجرا در برخی موارد و پافشاری بر اجرای آن ها، از جمله مشکلاتی هستند که یک تعامل سازنده را به تعاملی شکننده و ضعیف تبدیل می کنند. بنابراین، تعامل ضعیف و ناکافی پلیس و دستگاه قضایی، باعث کاهش موفقیت پلیس در کشف سریع و دقیق جرائم شده و به تبع آن، انجام تحقیقات مقدماتی و دادرسی در دستگاه قضایی نیز با مشکلات زیادی از جمله اطاله دادرسی مواجه می شود.