مقایسه تاثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی کم شدت همراه با محدودیت جریان خون و فعالیت مقاومتی شدید بر سطوح سرمی VEGF-A در پسران ورزشکار
امروزه تمرینات مقاومتی به عنوان روشی موثر برای بدست آوردن سازگارهای مختلف ناشی از فعالیت ورزشی بکار می روند. در اکثر مطالعات افزایش قدرت و حجم عضلانی به دنبال این شیوه تمرینی مورد بررسی قرار گرفته است. با این حال، اخیرا سازگاری های قلبی عروقی نظیر آنژیوژنز، افزایش خون رسانی به بافت و بهبود در عملکرد هوازی متعاقب با آن نیز مورد توجه محقیق قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه پاسخ VEGF به دو نوع تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون پس از یک وهله فعالیت بود.
به این منظور 36 پسر ژیمناستیک کار 10 تا 14 ساله در یک طرح تحقیق نیمه تجربی شرکت کردند. آزمودنی ها با میانگین (وزن 8/11±37/11کیلوگرم، قد 16/58±145/11سانتی متر، شاخص توده بدن 1/77±17/40کیلوگرم بر مترمربع) به طور تصادفی به سه گروه کنترل (n=12)، تمرین مقاومتی سنتی (n=12)، و تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون (n=12)، تقسیم شدند. تمرین شامل سه حرکت باز شدن زانو، خم شدن آرنج و پرس سینه بود. نمونه های خونی قبل و نیم ساعت بعد از اجرای تمرین گرفته شد. از آزمون آماری تی وابسته برای بررسی نتایج درون گروهی و از آنالیز واریانس یک راهه با تست تعقیبی LSD برای بررسی نتایج بین گروهی استفاده شد.
نتایج درون گروهی نشان داد که پس از یک وهله فعالیت ورزشی متغیر VEGF در هر دو گروه تمرین مقاومتی شدت بالا (0/001=P) و گروه انسدادی افزایش معنی داری داشت (0/001=P). نتایج بین گروهی عدم تفاوت بین دو گروه مقاومتی شدت بالا و مقاومتی کم شدت همراه با محدودیت جریان خون را نشان داد (p=0/33).
یک جلسه فعالیت مقاومتی با محدودیت جریان خون در مقایسه با فعالیت مقاومتی شدت بالا، تاثیر مشابهی در افزایش VEGF سرمی کودکان ورزشکار دارد و به همین دلیل، جهت سازگاری های آنژیوژنیک ناشی از عامل رشد اندوتلیال عروقی و بهبود در عملکرد هوازی به دنبال آن، همانند تمرینات مقاومتی شدت بالا مناسب بنظر می رسد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.