بررسی آسیب شناسی بافتی و ایمنی شناسی ماهی قزل آلای رنگین کمان تغذیه شده با لوامیزول

استفاده از محرک های ایمنی برای پیشگیری از بیماری ها و بالابردن مقاومت آبزیان در برابر استرس ها روندی صعودی داشته است. هدف پژوهش حاضر بررسی آسیب شناسی بافتی و ایمنی شناسی ماهی قزل آلای رنگین کمان تغذیه شده با لوامیزول بود.
در پژوهش تجربی حاضر 1 0 0 0 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان در قالب پنج تیمار با جیره های حاوی صفر (گروه شاهد) ، 1 0 0 ، 2 5 0 ، 5 0 0 و 1 0 0 0 میلی گرم لوامیزول در هر کیلوگرم غذا به مدت 4 5 روز مورد تغذیه قرار گرفتند و به مدت 1 5 روز دیگر کلیه تیمارها با غذای فاقد لوامیزول و با تراکم دو برابر حالت معمول پرورشی تغذیه شدند. هر 1 5 روز، 3 0 قطعه ماهی از هر تیمار (هر تکرار 1 0 قطعه ماهی) به طور تصادفی بیهوش و ایمونوگلوبولین تام سرم و فعالیت لیزوزیم سرم آنها اندازه گیری شد. در پایان دوره تیماری تعداد 1 5 قطعه ماهی از هر تیمار (هر تکرار 5 قطعه ماهی) به طور تصادفی انتخاب و بافت های آبشش، کلیه و کبد آنها بررسی شد. داده ها با نرم افزار SPSS 1 5 از طریق آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون دانکن تحلیل شدند.
تیمار تغذیه شده با 1 0 0 0 میلی گرم لوامیزول در روز 3 0 و 6 0 بیشترین ایمونوگلوبولین تام سرم را داشت و نسبت به دیگر تیمارها در روزهای 1 5 ، 3 0 و 6 0 دارای بیشترین مقدار فعالیت لیزوزیم بود. کمترین میزان آسیب های بافتی در اندام های آبشش، کلیه و کبد در تیمار 1 0 0 0 میلی گرم لوامیزول مشاهده شد.