نابودسازی از طریق نقض امنیت انسانی

بین نابود سازی یا ریشه کن کردن Extermination)) به عنوان یکی از مصادیق جرایم علیه بشریت، به مفهوم ارتکاب عملی با هدف ازبین بردن جمعیتی خاص و نقض برخی از مصادیق ابعاد هفت گانه امنیت انسانی شامل امنیت اقتصادی، امنیت غذایی، امنیت بهداشت و سلامت، امنیت زیستمحیطی، امنیت شخصی، امنیت اجتماع و امنیت سیاسی، نوعی هم پوشانی و ارتباط قابل مشاهده است؛ به این معنا که بسیاری از اعمال ناقض امنیت انسانی می توانند به عنوان عنصر مادی جرم نابود سازی درنظر گرفته شوند. در نوشتار حاضر، پس از بررسی دقیق ماهیت هریک از دو مفهوم نابود سازی و امنیت انسانی، چنین نتیجه گرفته می شود که چنانچه اعمالی مانند اعمال تحریم های اقتصادی علیه یک کشور، اقدام به ترویج کشت یک نوع محصول با مصرف آب در منطقه ای که با بحران آب روبرو است، تغییر غیرواقعی اولویت نظام سلامت یک کشور، ایجاد سد بر روی رودخانه های منتهی بر محل زندگی یک گروه، منحرف نمودن سیاست ها و برنامه های حفاظت محیط زیست یک گروه، ترویج ارزش تک فرزندی در میان یک گروه که همگی نقض امنیت انسانی محسوب می شوند، با هدف ازبین بردن آن گروه صورت پذیرفته باشد، این نقض امنیت انسانی را باید مصداقی از نابود سازی نیز قلمداد کرد و دیوان بین المللی کیفری را مرجع صالح به این جرم معرفی نمود.