تصرفات دادخواهان در دعوا و دادرسی (رویکرد تطبیقی)

اینکه گفته می شود «دعوا شیء متعلق به طرفین است» ، بیانگر این واقعیت عملی و حقوقی است که هریک از خواهان و خوانده می توانند در آن شیء تصرفاتی کنند؛ مانند تصمیم گیری درباره تعیین خواسته و آزادی آنان در گزینش خواسته، تغییر در آن، انتقال آن، و آزادی در انتخاب محتوای دفاعیات. با وجود این، دعوا در مقطعی مشترک شده، شیء میان طرفین متداعیین مشاع می شود. این مقطع به عنوان «ختم» شناخته می شود. گاه هم طرفین در دادرسی، و نه در دعوا، تصرف می کنند. آن جایی که هر یک از طرفین در دعوا تصرف می کنند، مانند سازش و داوری، یا در قلمرو آن با دعاوی طاری تغییراتی ایجاد می کنند، این اقدامات نیازمند تراضی است یا اینکه نیاز به قبول خوانده دارد. درهرحال، به نظر می رسد این حد از مالکیت نسبت به دعوا به خواهان اجازه ندهد که در هنگام اعمال حق دادخواهی در شیوه های شکایت بتواند با انصراف کلی از حق مورد دعوا، در وضعیت دعوایی که به آن رسیدگی شده است، تصرف کند. به بیان دیگر، استرداد دعوای نخستین در طرق شکایت از رای، شدنی نیست.