روابط بازرگانی دولت صفویه با عثمانی از دور? شاه صفی تا سقوط صفویان (1039 تا 1135 ق/1629 تا 1722 م)

روابط بازرگانی صفویه با عثمانی در سیاست های این دو دولت پس از معاهد? ذهاب تا سقوط صفویان نقش تعیین کننده ای ایفا کرد. قدمت این روابط بسیار بیشتر از آن بود که با ملاحظه های ایدئولوژیک و دشمنی های مقطعی به اساس آن خدشه وارد شود. بااین همه در روزگار حاکمیت صفویان و باتوجه به دشمنی های دولت های ایران و عثمانی، روابط بازرگانی که تابع وضعیت سیاسی بود، با چالش جدی روبه رو شد. هر دو دولت تلاش کردند از امتیازات بازرگانی خود در حکم اهرم فشار استفاده کنند. ازطرف دیگر، کاهش اقتدار دو دولت و ورود غربیان در معادلات خلیج فارس و شرق مدیترانه، علاوه بر کاهش تعیین کنندگی سیاسی صفویه و عثمانی در منطقه، نقش و توان تجاری آنها را به طور جدی کاهش داد. در این مقاله تلاش خواهد شد به شیو? توصیفی تحلیلی، جنبه های مختلف روابط بازرگانی این دو دولت و ت ا ثیر آن بر مناسبات سیاسی و نیز درهم آمیختگی سیاست و تجارت بررسی شود. هدف از انجام پژوهش حاضر واکاوی ت ا ثیر تجارت بر مناسبات ایران و عثمانی از دور? شاه صفی تا سقوط صفویان است.