بررسی مقاومت به وانکومایسین در انتروکو ک های جدا شده از مرکز آموزشی و درمانی کودکان تبریز و فراوانی ژن vanA در ایزوله های آزمایشی

انتروکوک ها به عنوان بخشی از فلور طبیعی روده در انسان و حیوانات مختلف می باشند. هدف از این مطالعه، بررسی فراونی مقاومت به وانکومایسین در انتروکوک های جدا شده از مرکز آموزشی و درمانی کودکان تبریز و بررسی ژن vanA در آن ها بود.
تعداد 100 ایزوله انتروکوک با روش های آزمایشگاهی تعیین هویت و تعیین گونه شدند. سپس تست حساسیت آنتی بیوتیکی انجام گرفت. جهت تشخیص ژن مربوط به مقاومت آنتی بیوتیک وانکومایسین (vanA) از روش PCR استفاده شد.
از 50 ایزوله جمع آوری شده از مدفوع، 48 ایزوله انتروکوکوس فیسیوم (Enterococcus faecium) و 2 ایزوله انتروکوکوس فکالیس (Enterococcus faecalis) بودند. از50 ایزوله بالینی، 23 ایزوله انتروکوکوس فیسیوم و 27 ایزوله انتروکوکوس فکالیس بودند. میزان مقاومت به وانکومایسین در ایزوله های مدفوعی بیشتر از ایزوله های بالینی بود، به این صورت که در 52% از ایزوله های مدفوعی و 32% از ایزوله های بالینی مقاومت به وانکومایسین مشاهده شد. پس از انجام PCR نتایج حاصله نشان داد که، از 26 ایزوله مدفوعی مقاوم به وانکومایسین، پس از انجام الکتروفورز، تنها یک ایزوله دارای ژن vanA بود و از 16 ایزوله بالینی مقاوم به وانکومایسین 10 ایزوله دارای ژن vanA بودند.