بررسی جذب امواج راداری در نانوکامپوزیت های مگنتیت-پلی پیرول/اپوکسی

در این پژوهش نانوکامپوزیت هسته- پوسته مگنتیت-پلی پیرول که در زمینه اپوکسی پخش گردیده، تهیه شده و به طور همزمان خاصیت مغناطیسی و دی الکتریکی آن مورد مطالعه قرار گرفته است. از دو بستر مختلف فویل آلومینیمی و پارچه کتان در کامپوزیت ها استفاده شده و تاثیر ضخامت و همچنین انواع بستر در نظر گرفته شده است. در مرحله اول، نانوذره به روش دو میکروامولسیونی تهیه شده و ساختار بلوری و مورفولوژی آن با دستگاه پراش پرتو X و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و خواص مغناطیسی آنها توسط دستگاه مغناطیس سنج نمونه ارتعاشی (VSM) تعیین گردیده است. سپس با اضافه کردن این نانوکامپوزیت به زمینه اپوکسی و اعمال خمیر حاصل روی بستر، خصوصیات جذب امواج رادار توسط این پوشش نانوکامپوزیتی با آنالیزهای VNA (Vector Network Analyzer) در فرکانس های 8 تا 12 گیگاهرتز (GHz) مورد بررسی قرار گرفته است. بهترین جذب برای ضخامت mm 2 و روی بستر آلومینیم مشاهده شده است. بیشترین اتلاف انرژی در ناحیه 5/8 تا 5/9 گیگاهرتز (GHz) برابر dB 30- بدست آمده است. روشی آسان، سریع و ارزان قیمت برای ساخت ماده جاذب امواج راداری گزارش شده که نسبت به دیگر روش های ساخت، دارای محدوده جذب بهتری است.