بهینه سازی شرایط کشت درون شیشه ای پایه رویشی گلابی Pyrodwarf

گلابی (Pyrus sativus) به عنوان یکی از مهم ترین میوه های دانه دار شناخته شده است. کشت پایه رویشی پیرودوارف (pyrodwarf) بدلیل عملکرد مناسب در شرایط تنش، مقاومت در مقابل سرمای زمستانه و قابلیت رشد در محیط خاک های قلیایی به عنوان راهکاری موثر به منظور افزایش بازدهی باغات گلابی شناخته شده است. از این رو این تحقیق با هدف بهینه سازی شرایط ریزازدیادی پایه پیرودوارف در شرایط درون شیشه ای انجام شد. به منظور پرآوری، ریزنمونه های گره از گیاهچه های استریل و یکنواخت تهیه و در محیط کشت های پایه مختلف شامل محیط کشت های MS، WPM، QL و QL تغییریافته در ترکیب با 5/0 میلی گرم در لیتر هورمون BA و 05/0 میلی گرم در لیتر هورمون IAA و یا IBA کشت شدند. به منظور بهینه سازی ریشه زایی نیز در مرحله اول از محیط کشت های حاوی عناصر معدنی مختلف استفاده شده و در مرحله دوم اثر کاربرد هورمون اکسین و زغال فعال بر صفات ریشه زایی گیاهچه ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این آزمایش نشان داد که تعادل عناصر معدنی پرمصرف بر میزان باززایی گیاهچه ها موثر است اما بر رشد گیاهچه ها اثر معنی داری نداشت. طبق این نتایج، محیط کشت MS حاوی 5/0 میلی گرم در لیتر BA به همراه 05/0 میلی گرم در لیتر IBA به عنوان محیط کشت مناسب به منظور پرآوری گیاهچه ها تعیین شد. علاوه بر این در بین تیمارهای ریشه زایی، کاربرد هورمون IAA با غلظت 1 میلی گرم در لیتر و یا زغال فعال به میزان 1 گرم در لیتر در محیط کشت 1⁄ 2 MS از لحاظ صفات مورد بررسی به عنوان محیط کشت مناسب ریشه زایی مشخص شد. بطور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که عناصر پرمصرف و حضور هورمون اکسین بیشترین تاثیر را به ترتیب در طی مراحل پرآوری و ریشه زایی گیاهچه های پیردوارف در شرایط درون شیشه ای داشتند.