اثربخشی درمان شناختی-رفتاری چند مولفه ای بی خوابی (CBT-I) بر سالمندان مبتلا به بی خوابی

اختلالات خواب و بی خوابی ازجمله موضوعاتی هستند که مشکلات زیادی برای سالمندان ایجاد و سلامت روانی و جسمانی آن ها را تهدید می کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر درمان شناختی-رفتاری چندمولفه ای بر علائم بی خوابی و شاخص های خواب است. جامعه آماری، تمامی سالمندان مقیم آسایشگاه کهریزک بودند. نمونه پژوهش 30 نفر از سالمندان مبتلا به بی خوابی بود که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس بی خوابی اتنس و جدول گزارش خواب بود. پژوهشگر گروه درمانی شناختی-رفتاری چندمولفه ای اختلال بی خوابی ادینجر را در 6 جلسه 90 دقیقه ای برای آزمودنی های گروه آزمایش اجرا کرد و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. نتایج تحلیل مانکووا، آنکووا و مقایسه های زوجی بونفرونی در پس آزمون و پیگیری نشان داد که میانگین نمره بی خوابی و تاخیر در شروع خواب گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل کاهش و مقدار کلی خواب افزایش معنی دار یافته بود (001/0 p≤). از نظر مقدار کلی در بستر بودن در پیگیری تفاوت معنی داری بین گروه آزمایش و گروه کنترل مشاهده نشد.
بنابراین به روانشناسان و پرستارانی که در حوزه ی سالمندان فعالیت می کنند توصیه می شود که از درمان شناختی-رفتاری چندمولفه ای به منظور بهبود کیفیت خواب سالمندان استفاده کنند.